Over mij

Mijn foto
Wij zijn een echtpaar van rond de 70. We hebben gewerkt in voortgezet onderwijs en i.c.t. Gewoonlijk trekken we er in langere vakanties met de caravan op uit in Europa. Af en toe doen we iets heel anders, soms een verre reis. We zijn liefst zo vrij als een vogel, maar als het nodig of raadzaam is, reserveren we.

dinsdag 30 juni 2015

Zaterdag 9 mei: afscheid van Savuti

Ook deze nachten in Savuti hebben we geen bezoek gehad van grote zoogdieren of roofdieren. Wel zijn er sporen van hyena's in het kamp gevonden, maar wij zijn er in ieder geval niet wakker van geworden! Fluitende uiltjes en kwetterende francolins behoorden wel tot het vaste nachtorkest, ondersteund door nabije nijlpaarden en impala's en het verre brullen van leeuwen. Omdat we hier aan de rand van meer open gebied kampeerden, konden we voor het slapen gaan volop van de prachtige sterrenhemel genieten. Zoooo veeeel sterren en Venus en de Melkweg en de maan die tot in de ochtend zichtbaar was en ons de tijd ongeveer liet lezen. Een dergelijk firmament zien we in ons Europa niet meer en al helemaal niet in Nederland. Echt adembenemend.


Op tijd opgestaan, ontbeten. Veel is al ingepakt, een laatste check-up van de auto en dan verlaten we onze kampeerplek om te verhuizen naar een plek in het noorden, ergens in de buurt van de Chobe rivier. We zouden weer beginnen met een laatste gamedrive in Savuti, nog een keer naar Marabou Pan.


Ik heb geen aantekening gemaakt, maar ik denk hier aan een Bruine Slangenarend en niet aan een jonge Bateleur. Zeker ben ik daar echter niet van. Hij kleurt bijna rood in het ochtendlicht.


Een kudde Wildebeesten. De gnoe is ook een antilopensoort. Evenals het Hartenbeest en de Tsessebe (Lierantilope) zijn de schouders hoger dan de billen. Alleen mannetjes hebben hoorns.



Meestal zie je gnoes in combinatie met zebra's, omdat zebra's langer gras eten en gnoes korter gras. Zebra's maaien als het ware voor, mooi samenlevingsverband. Dat was hier echter niet het geval.
Het grappige van deze kudde was dat ze eendrachtig doodleuk achter een Waterbuck aanliepen, alsof die hun leider was.



De kleine luipaardjes verbleven voornamelijk bij de ingang van de grot, wel zichtbaar maar verder nog een beetje aan het luieren. Een van de kleintjes kwam nog even naar buiten, maar keerde ook meteen weer terug naar de grot. Maar kijk, daar kwam moeders plots tevoorschijn vanachter de steenpartij. Zij ging op pad, op jacht waarschijnlijk. Dat was tevens ons afscheid van deze dieren. We hebben hen niet meer teruggezien.



Tijdens het rijden spotte Gabriël een klein uiltje in een verre boom. African Barret Owlet. Dit kleine uiltje lijkt veel op de Pearl-spotted owlet, die we in Gunn's Camp hadden gezien, maar deze Barret heeft zijn bruine vlekken op de borst op een rijtje, de vlekken van de Geparelde Dwerguil zijn meer verticale streepjes.



Terwijl we op weg waren naar de Maribou Pan en ter hoogte van het leeuwenbosje van gisteren waren, kreeg Gabriël een tip van een collega dat er aan de andere kant van de savanne wilde honden gesignaleerd waren. Dat zou mooi zijn! Wilde honden behoren tot de meest bedreigde diersoorten in Afrika. Botswana is een van de landen waar ze nog in redelijke aantallen voorkomen, o.a. in Moremi en Savuti. Wij hadden ze nog niet eerder gezien en ik had de hoop dat dat hier zou gebeuren al bijna opgegeven. We draaiden om en reden in de richting van de Ridge en daar waren ze: relaxed in het zand middenop de weg en vooral spelend rond de geul die gegraven was voor de internetkabels. We konden achter enkele andere auto's iets hoger staan en hadden vrij zicht op de dartelende honden.













Spelen, ontspannen, opletten, momenten van concentratie wisselden elkaar af en wij kregen er niet snel genoeg van. Maar drie kwartier en vele foto's later werd het toch echt tijd om te vertrekken.  De honden hadden trouwens net een lege plastic waterfles gevonden en gingen er met de buit vandoor. Geen fraaie prijs, maar wel meteen ook voor de overige toeschouwers het signaal om de motor te starten om de honden achterna te gaan. Sommige mensen zijn daar iets te gehaast in.....


.... en dan, tja.......De een raakte vast in de greppel en wist zich daar ternauwernood uit te redden op het moment dat een ander daar niet op kon wachten en wilde passeren. Ze konden zich nog van elkaar los duwen,  maar wat merkwaardig toch, die haast!!



En HERE was de uitgang van het Savuti Park. Met de honden hadden we toch een prachtige afsluiting van ons verblijf in Savuti!


We vervolgen onze tocht naar ons volgende kamp bij de Chobe rivier: http://renrbotswana.blogspot.nl/2015/06/van-savuti-naar-chobe-riverfront-1.html

Van Savuti naar Chobe Riverfront 1

Toen we bij het verlaten van Savuti het water overstaken, zagen we niet alleen een Zadelbekooievaar, maar ook twee Bushbucks, beide gehoornd, dus mannelijk. De Bosbok is een middelgrote antilopensoort.






Ook dit lijkt me een Bruine Slangenarend.



Onderweg Coqui Francolins en Red-crested Korhaan.



Ghoha Hill en daar zagen we onze eerste Baobab bomen!


Sommige kuilen en poelen die we onderweg zagen, begonnen uit te drogen, maar dit was een behoorlijke plas, waar juist op dat moment een stel olifantenbulls uit de mopanebosjes kwam voor een dorstlesser en wat verkoeling.



Olifanten eten graag Mopane en dan vooral de jonge, malse toppen en scheuten van de bomen. Op vele plaatsen hebben we kunnen zien hoe ze daardoor de mopanebomen voortdurend kort houden, waardoor deze meer op struiken lijken en niet tot volwassen hoogte uitgroeien.



Als een olifant zijn slurf zo over de slagtanden vouwt, is dat een teken van ontspanning, legde Gabriël ons uit. We zijn al veel olifanten tegengekomen, maar het blijven fascinerende dieren en het was mooi om hier even rustig naar deze bulls te blijven kijken.


Al eerder bij een andere uitgang had ik groepjes van deze vogels gezien, maar nu kon ik betere foto's nemen: White-helmed Shrike, een soort klauwier dus.



Wij sloegen linksaf over het rood-gele Kalaharizand. We komen hier in het gebied waar de teakbomen groeien. Ze stonden nog gedeeltelijk in bloei met hun roze bloemen. Tot de lagere struiken behoorden o.a. koffiestruiken.






We konden niet om deze mestkever heen. Te mooi: zoveel ijver om zijn uitverkorene te behagen met deze mestbal. Gabriël redde hem van de snelweg en zette hem in de berm. Hoeveel plezier we het beest daarmee deden is de vraag, want hij rolde weer vastberaden naar de weg terug. Dus gingen we weer snel verder.



Hier en daar wil ik wat van de flora laten zien. Het is teveel om allemaal te benoemen en van niet alles is de naam me bijgebleven, maar toch...... van enkele een plaatje, omdat een boom mooi is of omdat je de naam herkent, zoals van de Jackalberry Tree bij deze waterplas.



Onder: koffiepeulen.


Het land werd heuvelachtiger. Daardoor konden we de weg in de verte plots tot een driebaansweg zien worden. Gabriël gaf de verklaring: deze ruimte is indertijd speciaal gecreëerd voor alle bezoekers, die de zonne-eclips wilden aanschouwen. De totale eclips was - als ik het wel heb - in 2002 o.a. hier in Botswana goed te zien.


En toen was het tijd voor een pauze. En zo deden we dat dus altijd:


Verder naar Chobe River: http://renrbotswana.blogspot.nl/2015/06/van-savuti-naar-chobe-riverfront-2.html