Over mij

Mijn foto
Wij zijn een echtpaar van rond de 70. We hebben gewerkt in voortgezet onderwijs en i.c.t. Gewoonlijk trekken we er in langere vakanties met de caravan op uit in Europa. Af en toe doen we iets heel anders, soms een verre reis. We zijn liefst zo vrij als een vogel, maar als het nodig of raadzaam is, reserveren we.

donderdag 9 juli 2015

Botswana en Victoria Falls, Zimbabwe

Botswana stond al enige jaren hoog op ons verlanglijstje vanwege de rijkdom aan natuur en wildlife.
De combinatie met de indrukwekkende Victoria Falls ligt dan al snel voor de hand.


Wij hebben ervoor gekozen om niet zelfstandig, maar onder begeleiding van gidsen deze kampeerreis te maken. Dat is ons goed bevallen. Niet alleen omdat we van begin tot eind nergens meer over hoefden na te denken en zorgeloos konden genieten, terwijl alles voor ons geregeld werd, maar vooral omdat we door de professionele begeleiding van onze gidsen heel veel gezien hebben en veel geleerd hebben van alles wat deze prachtige natuur te bieden heeft. Het kamperen midden in de bush is een unieke ervaring. Vooral na zonsondergang besef je dat je in de wildernis bent, ver van de bewoonde wereld en andere mensen. 's Nachts beleef je de grenzeloze natuur om je heen met alleen de geluiden van de wildernis onder een oneindig heldere sterrenhemel.  Gewend aan onze volledig gecultiveerde en verstedelijkte omgeving, was dit voor ons een intense en unieke natuurbeleving.


Botswana staat bekend als een politiek en economisch redelijk stabiel land, waar je veilig kunt reizen.
De tafelgesprekken tijdens de safari over Botswana bevestigden dit positieve beeld van het land. Toeristische informatie zal natuurlijk nooit de schaduwkanten benadrukken. Maar er lijkt sprake van een behoorlijk krachtdadige overheid, die ontwikkelingen in gang zet t.b.v. de economie, toerisme, natuurbescherming, onderwijs. Corruptie wordt zo goed en zo kwaad als het kan aangepakt. Van de Chinezen wordt minder gebruik gemaakt teneinde de eigen werkgelegenheid te bevorderen. De overheid probeert ook meer productie en kennis in eigen land te bevorderen. Men is bezig om bijvoorbeeld de bewerking van ruwe diamanten in eigen land te gaan laten plaatsvinden en de kennis daarvoor te ontwikkelen  in plaats van ruwe diamanten te exporteren. Op landbouwgebied zijn er eveneens initiatieven om zelf te telen en te verbouwen (o.a. bepaalde fruitsoorten) om minder afhankelijk te worden van Zuid-Afrika. Er is een onderwijsplicht en er is ook controle op het nakomen van die verplichtingen.
Toerisme is een belangrijke inkomstenbron voor Botswana, maar zeker de delta is een kwetsbaar natuurgebied. De Botswaanse overheid heeft een bewuste keuze gemaakt om de natuur en dit unieke biosysteem te beschermen en geen massatoerisme toe te laten.
Hoe het met internetverbindingen in de bewoonde wereld gesteld is, weet ik niet, maar wij hebben nergens in de bush verbinding gehad. Hadden we ook niet verwacht trouwens en het is ook heerlijk om even zonder te zijn! Dat kan best eens gaan veranderen echter, want onderweg van Moremi naar Savuti was men over een zeer lang traject bezig met het leggen van kabels en ook in Savuti zelf stuitten we op greppels, kabels en werkmaterieel.


Tijdens onze kampeerreis zijn we alleen door enkele dorpen langs de Chobe rivier en door Kasane gereden. Het was vooral een natuurreis en van het dagelijks leven in dorpen en steden hebben we dus weinig meegekregen. Dat maakt vergelijking met onze ervaringen in Zimbabwe, d.w.z. Victoria Falls dus niet helemaal zuiver. Feit is dat Zimbabwe ondanks zijn potentieel aan rijkdom een straatarm land is, waar corruptie hoogtij viert.
In Victoria Falls wonen een paar duizend mensen, van wie ongeveer drie kwart werkeloos is. Dat is te merken in de straten, waar we bijna belaagd werden door jongemannen die hun spullen aan ons wilden slijten. O.a. pakken Zimbabwaanse dollars, die geen cent meer waard zijn. In de tijd van de Zimbabwaanse dollar was er bijna helemaal geen handel meer, de winkels waren leeg. Sinds de regering enkele jaren geleden onder druk van de oppositie de overgang naar de US$ heeft gerealiseerd, gaat dat gelukkig wel beter, maar armoe voor de gewone bevolking blijft helaas troef. Laten we hopen dat de politieke situatie ooit een verandering zal ondergaan die verbetering mogelijk maakt.


Wij hebben genoten van onze safarireis, van de prachtige natuur en al het wild dat we gezien hebben. Evenals bij onze vorige reizen in Zuid-Afrika en Namibië. Maar het is niet vanzelfsprekend, want klimatologische veranderingen, de aantasting van de natuurlijke omgeving en de uitputting van natuurlijke hulpbronnen vormen een bedreiging voor ons leefklimaat en het leven van vele dieren en organismen. Stroperij, zeker op grote schaal, hoort in dit rijtje thuis. Sommige diersoorten zijn al compleet verdwenen uit streken waar ze thuis hoorden of ze zijn (bijna) uitgestorven. De neushoorn komt al jaren niet meer voor in Botswana, behalve de exemplaren die nu op Chief's Island zijn veilig gesteld. In Damaraland in Namibië wordt moeite gedaan voor de weinige neushoorns die daar nog zijn. In Wolwedans Namibië gingen de tafelgesprekken al over de toenemende illegale jacht op neushoorns in Zuid-Afrika en de enorme financiële belangen en corruptie, die daaraan ten grondslag liggen. Het Wereld Natuur Fonds luidde in diezelfde tijd de noodklok en maakt voortdurend gebruik van vele media om hiervoor aandacht te vragen. Dit voorjaar was er de serie Wildlife Crime Fighters op de Nederlandse televisie. Regelmatig zien we in het nieuws berichten over vangsten van illegale ivoor- en hoornhandel, zoals kort geleden in juli en - nu ik bezig ben met het afronden van dit blog - gisteren in Zurich. Gelukkig dat er met succes gericht ingezet wordt op deze illegale handel en de stroperij. Het zijn maar wat voorbeelden.
En dan is er nog de jacht, niet zelden illegaal. Sociale media spelen steeds meer een rol in de wereldwijde bewustwording van het stroperijprobleem en het mobiliseren van stemmen voor het bestrijden van stroperij en voor een verbod op de export/import van trofeeën en ivoor etc. De walging over foto's van triomfantelijke jagers (ook vrouwen!) bij hun prooi wordt op Facebook breed uitgemeten. Maar er is meer nodig om het tij te keren.
In april vroeg ik me bij de krantenberichten (Metro UK/ en Huffington post) over de dood van een professionele jager door een olifant in "musth" af waar deze mensen in 's hemelsnaam mee bezig zijn. En nu ik de laatste hand leg aan dit reisverslag is het augustus en is er heel veel te doen over de dood van de leeuw Cecil, die uit Hwange National Park is gelokt met een stuk vlees om met een kruisboog bejaagd te kunnen worden door een rijke tandarts uit Amerika. New York Times
Wat bezielt mensen om er plezier in te hebben deze prachtige dieren te doden en daar ook nog prat op te gaan?
Cecil is vast en zeker niet de eerste die dit overkomen is, maar misschien is het een geluk dat het nu een bekende leeuw, een publiekslieveling, is die zo gedood is. Het heeft zoveel losgemaakt dat in ieder geval Zimbabwe's National Parks Management Authority maatregelen heeft aangekondigd.
Een organisatie als Avaaz roept op om een petitie te tekenen voor een verbod op de import van trofeeën in Europa en Amerika.
Ik hoop dat het helpt, maar ambtelijke molens malen langzaam en de belangen zijn groot. Ondertussen hebben we organisaties nodig die daadwerkelijk iets doen aan de stroperij en het veldwerk doen. Dat zijn er gelukkig vele en niet alleen grote, zoals het WNF, maar ook kleine zoals VFAPU.

Gelukkig hebben wij nog heel veel kunnen genieten, zowel in Botswana als in Victoria Falls, waar we niets van hadden willen missen! Geniet een beetje met ons mee in dit reisverslag.
We beginnen op de luchthaven van Johannesburg, vliegen naar Maun en dan naar de Okavango Delta. Ga met ons mee: http://renrbotswana.blogspot.nl/2015/07/naar-botswana-okavango-delta.html

Geen opmerkingen:

Een reactie posten